Εφημερίδα EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ  ( Βιβλιοθήκη )

Ο Π. Κατσίβελος, που είναι παλιός ηθοποιός και, χρόνια τώρα, άξιος δάσκαλος θεάτρου στις δραματικές σχολές, δηλαδή άνθρωπος που έχει μελετήσει μέσα από τους πάμπολλους ρόλους της παγκόσμιας δραματουργίας τον ψυχισμό, το πριν και το μετά τόσων ηρώων της σκηνικής πράξης, καταθέτει εδώ τη δική του εμπειρία ζωής στην αναζήτηση του θείου…… …..Από τις πρώτες σελίδες ο αναγνώστης παρασύρεται σε μια αφήγηση γλαφυρή και χειμαρρώδη, γραμμένη με ικανότητες λογοτέχνη σε εξομολογητικό τόνο, κάτι που τελικά ακυρώνει οποιαδήποτε ρασιοναλιστική αντίδραση του αναγνώστη στα συμπεράσματά του. Η μακρόχρονη περιπέτεια αυτοενδοσκόπησης, ελέγχου αλλά και υπαρξιακής πίστης του αφηγητή παρουσιάζεται χωρίς να υπεισέρχονται επιστημονικές αναλύσεις, ούτε να γίνονται αναφορές στη λευκή και στη μαύρη μαγεία (που συνδέονται συχνά με τον εσωτερισμό). Εδώ αντιθέτως η έρευνα περνά μέσα από τον χριστιανικό μοναχισμό, την ψυχολογία, την παραψυχολογία, τις θρησκευτικές αιρέσεις, τους Έλληνες και ξένους πνευματιστές. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει την άσβηστη λαχτάρα του συγγραφέα να πλησιάσει και να ορίσει ό,τι θα ονομάζαμε θείο, αγάπη ή καλοσύνη και να δεχτεί την ευεργετική τους επιρροή. Σ' όλα τα κεφάλαια του βιβλίου υπάρχουν ιστορίες, εν είδη παραβολών, με ζωντανό διάλογο, περιγραφές με λαογραφικά στοιχεία κι ένα πλήθος πληροφοριών για τον εσωτερισμό γενικά και τα μυστικά του, προσδίδοντας κάποτε στην αφήγηση χρώμα ελληνικό. Το Με πυξίδα το φως είναι μια εκτενής εξομολόγηση μιας μακράς εσωτερικής προσπάθειας και πάλης ενός γνήσιου καλλιτέχνη, δηλαδή ενός ευαίσθητου δέκτη που αν και είναι το πρώτο του βιβλίο ξέρει πώς να τέρπει και να διδάσκει. Η αφήγηση καταλήγει στο τέλος σ' ένα Πιστεύω-Υμνο προς το Θείο όπως αυτό μας υποβάλλεται μέσω του Φωτός, της Αρμονίας και του

Λόγου που κατ' ουσίαν είναι η έκφραση της βαθύτατης πίστης του συγγραφέα ότι η ίδια η Ζωή είναι συνδεδεμένη με τη Θεότητα.